Opuwo: ongemakkelijk, warm, en schokkend

Mijn blog bestaat een beetje uit twee delen: eerste is over opuwo in het algemeen (toen we nog niet op de scholen waren geweest) en tweede is over de ervaring op de school.
Ik wil benadrukken dat mijn ervaringen niet in heel Afrika zo zullen zijn, en ook niet in heel Namibië. Dit is puur Opuwo.

Opuwo:
We zijn nu echt een beetje gesettled in Opuwo en alles begint wat beter door te dringen. Ondertussen heb ik mijn eerste aanzoek gehad, is er minstens 8x gevraagd of ik geld voor ze had, en worden we nog steeds aangestaard.
Erg rare ervarig en ik denk dat de cultuurschok nu toch wel een beetje begint te komen. Het is lastig te beschrijven, gewoon alles is anders. Honden rennen op straat, geiten en varkens lopen overal en nergens. Himba vrouwen lopen overal bijna naakt rond, en wij worden aangestaard omdat we een korte broek dragen. We worden als blanke gezien als iets superiors, iets cools, iets met geld, iets bijzonders. Vaak voel ik me opgelaten en ongemakkelijk, omdat ze zo'n stempel op ons drukken. Wat ook heel bizar is, is dat er overal afval ligt, maar dan ook echt overal! Echt een puinzooi. Iedereen gooit zn troep op straat. Er staan ook nergens vuilnisbakken moet ik zeggen, maar het is bizar. Alsof ze niet beter weten.

Op zaterdag kregen we een rondleiding door Opuwo van 4 leerlingen van de middelbare school. De rondleiding zou 3 uur duren (wat we niet snapten want het is 1 straat haha), maar toen we eenmaal bezig waren snapte we waarom: het gaat zooooo sloom. Overal wordt gewacht en gestopt en gewoon alles langzaam. Veel kinderen van de middelbare scholen wonen is hostels, omdat hun ouders niet in Opuwo wonen. Ik ben in 1 van de meisjes hostels geweest en dat is best wel apart. Soort binnenplaatsje waar de was hangt, dan allemaal kamers eromheen waar ze slapen met 7 of 8 mensen, wc's zonder deuren, en de helft liep zonder shirt of bh rond. Wat ik wel heel bijzonder vind hier, is dat alles gedeeld wordt. Als 3 jongetjes vragen om water, en je alleen nog een bodempje hebt, ze dan allemaal netjes een slokje nemen in plaats van dat de eerste alles opdrinkt. Heel erg open met delen en elkaar helpen.

School:
Vandaag gingen we voor het eerst naar de scholen toe. Niemand had enig idee wat er ging gebeuren en wat we konden verwachten, dus het was best spannend. Om 7 uur begint school al: VROEG! Ik ging samen met 4 andere naar een middelbare school. Toen we daar aankwamen was er een soort weekelijkse opening bezig en iedereen stond in rijtjes, er werd gezongen en er werden mededelingen gedaan. Ondertussen gingen we ons voorstellen aan de directeur, en legde we uit dat we ook een project zouden doen met de kinderen, als voorbeeld gaf ik aan dat ik het leuk zou vinden om met de leerlingen te gaan basketballen (er is welliswaar een veldje!, nu nog basketbals vinden..), waarnaar onze professor zei dat ik 'their professional basketball player' was. Toen we vervolgens voorgesteld werden aan de hele school (en ze aan het schreeuwen waren dat ze ons in hún klas wilden), vertelde de directeur doodleuk dat ik alle kinderen uitdaagde voor een basketball challenge, wie mij kon verslaan... omg -.- ben benieuwd hoe dat afloopt..

Nadat we waren toegewezen aan een klas en een docent, begonnen de eerste lessen. Ik was ingedeeld in klas 8B (eerste of tweede klas in Nederland), bij miss Wendy. Aaridge vrouw, een beetje terughoudend, moest mijn best doen voor een gesprek, maar uiteindelijk ging het best goed. Ze bleek oorspronkelijk een Himba vrouw te zijn, maar was toen ze klein was met haar moeder naar windhoek gegaan en kon daar naar school en studeren. Nu is ze terug om wat terug te geven aan haar geboorteplaats en mensen. Ze vertelde dat veel himba kinderen niet naar school mogen van hun ouders omdat ze voor het vee moeten zorgen. Ze hoopt het goede voorbeeld te geven voor haar mensen zodat er meer kinderen naar school kunnen. Cool!

Jeetje wat heb ik veel indrukken gehad vandaag. Iedereen in een rijtje voor het lokaal voordat ze naar binnen mochten, en opstaan voordat je terugpraat tegen de docent. Toen de kinderen niet meer zo verlegen waren, werd ik overal heen gesleurd en ik ben nog nooit zoveel aangeraakt in mijn leven denk ik. Alsof je famous bent ofzo, heel apart. Iedereen wil met je praten, je hand vasthouden, je haar vlechten, naast je zitten. Tafelgroepjes werden groter gemaakt zodat er meer mensen bij mij konden zitten (ik zat gewoon tussen de kinderen zodat het makkelijker was om te interacten), waarnaar de docenten de kinderen weer opsplitsten. De kinderen waren super verbaasd dat ik maar 1 zus had. "Hoe kan dat?" vroegen ze, en het leek ze maar raar. Ook vroegen ze of ik getrouwd was, toen ik nee zei waren ze verbaasd en vroegen of ik single was. Nee, zei ik, ik heb een "boyfriend". Wow echt? Reageerden ze, dat mochten zij helemaal niet, dat was verboden. Toen ik ze vertelde dat mijn vriend zelfs mijn ouders al ontmoet hadden, was het helemaal feest. Een klein schattig jongetje met als bijnaam "sweety" zei dat ie het wel goed vond dat dat gewoon kon bij ons.

Best wel veel dingen vond ik schokkend, omdat je echt met je neus op de feiten gedrukt wordt. Niet alleen met betrekking tot de verhouding tussen blanke en zwarte mensen, maar ook gewoon met betrekking tot ontwikkeling. Er zitten mensen van 20 in grade 8, die gewoon heel erg achterlopen, en voor de rest zijn de leeftijden heel erg verschillend. Ook het niveau vond ik best wel tegenvallen, wiskunde was bijvoorbeeld super basic. Elke 40 minuten wisselden de kinderen van les (en ik eracheraan natuurlijk ;-) ), en vaak zeiden de docenten gewoon dat ze aan het werk moesten gaan voor zichzelf (wat natuurlijk niet lukte met mij in de klas). Van andere hoorden ik dat er sommige lessen gewoon helemaal geen docent aanwezig was, en ze het maar moesten oplossen.
Bij 1 van de lessen wilde de docent het stil krijgen en pakte een takje onder haar bureau vandaan en begon daar vervolgens mee te dreigen. Ik was best geshockeerd en vroeg me af of het een grapje was of niet. Uiteindelijk wende ze zich tot mij en vroeg of wij dat in europa ook deden. Nee, zei ik. Waarop ze vervolgens aan de klas vertelde: "zie je wel, ze is helemaal verbaasd, in europa gedragen de kinderen zich gewoon, dan zijn dit soort dingen niet nodig". Ik wist nog steeds niet of ze serieus was of niet en vroeg het 1 van de kinderen, die antwoorde dat het serieus was. Wow. Later vroeg een jongetje aan mij of kinderen in mijn land ook geslagen werden op school. Na 3 keer vragen wat ie zei (want ik dacht dat kan ik niet goed verstaan hebben) vertelde ik dat dat niet gebeurde bij ons. Waarop hij antwoorde: "wij zijn dat gewend in Namibië".. Erg schokkend.
Bij wiskunde ging het over hoeken en de regels wanneer welke even groot zijn enzo. Ik wist niet zo goed wat ik moest doen toen ik zag dat de docent een fout op het bord maakten.. Het was niet de meest open docent en ik wilde hem niet gaan verbeteren, dus heb het maar even zo gelaten voor de eerste dag. Erg lastige situatie, je wil toch dat de kinderen het goede leren, maar je wil ook geen ruzie met de docent..
Hun laatste klas was natuurkunde, waar het over magneten ging en magnetische velden. De docent vertelde dat noord en noord elkaar afstoten, en zuid en zuid ook. Een jongen uit de klas vroeg waarom dat eigenlijk zo was, waarop de docent antwoorde dat dat kwam omdat ze hetzelfde waren. Als voorbeeld gaf hij aan dat dat ook zo werkte in het leven. Een man en een vrouw zijn aangetrokken tot elkaar, en een vrouw niet tot een vrouw, en een man niet tot een man. Ik wist niet wat ik hoorde.. Hij bleef er erg lang over doorgaan en vroeg op een gegeven moment wat ik ervan vond. Ik zei dat ik het er niet mee eens was, en dat het in ons land heel anders ging, dat dat gewoon kon, gebeurden, en mocht. Hij keek me vol afschuw aan en de kinderen begonnen hard te lachen. Echt een taboe. Toen ze vroegen of gay mensen ook mochten trouwen en ik "ja" zei, was het al helemaal belachelijk. "hoe krijgen ze dan kindjes?" Vroeg een leerling. Waarop de docent zei: ja die adopteren ze! Belachelijk he, nemen ze gewoon iemand anders zijn kind. Ik vond het allemaal best wel schokkerend, en ik haf het op de één of andere manier niet verwacht dat het zo achterliep allemaal. Na windhoek dacht ik dat alles wel een beetje normaal was, maar de cultuurshock komt nu echt binnen.

Ik moet nu snel naar "groeps therapy" (wie verzint het.. ) Hopelijk volgen er snel foto's!

Liefs