Young Achievers, safari, en stof!
Wauw, wat is er veel gebeurd de afgelopen dagen! Op dit moment zijn we in Opuwo (stadje in het Noorden) waar we onze stages zullen gaan doen. Dit weekend is het redelijk rustig (morgen alleen een tour door het stadje) en voor de rest zijn we vrij. Maandag begin ik met lesgeven/helpen op een middelbare school.
Maandag kwamen we na een lange vlucht aan in Windhoek, waar we werden opgehaald door Pepsi (vriend van de professor), en we reden de parkeerplaats nog niet af of we hadden een lekke band! Na wat geknutsel aan de bus konden we weer verder en werden we afgezet bij ons hostel. Op weg naar het hotel kon je al goed zien hoe Namibië eruit ziet en we zagen zelfs in de verte al wat dieren. De anderen waren ook aangekomen en we gingen gezellig met zijn alle uit eten. Wat erg opviel is dat iedereen als ze groeten ook vragen hoe het met je gaat, terwijl wij dat eigenlijk alleen doen als we iemand echt kennen. We wisten in eerste instantie niet zo goed wat we moesten zeggen. We liepen bijvoorbeeld op het vliegveld een winkel in en dan vroeg de verkoopster hoe het met ons ging. Later bleek dat je gewoon moet zeggen dat het goed met je gaat en moet vragen hoe het met hun gaat. Weird small talk!
De volgende dag begon het programma echt, en moesten we al vroeg klaarstaan om te vertrekken. We hadden toen nog niet door dat tijd een andere betekenis heeft in Namibië, maar maak je niet druk: "we're not late, we're just delayed" (zoals ze dat zo mooi zeggen). We ontmoette 4 studenten van onze leeftijd die deel waren van de organisatie "young achievers" (een jeugdorganisatie voor de jeugd). Zij hadden het programma gemaakt voor de 2 dagen dat we in windhoek waren. Ook jeugd heeft een andere betekenis in Namibië, aangezien jeugd hier betekend tot 35 jaar! (Dat zou bij ons al bejaard zijn ;) ). We zijn eerst naar 2 begraafplaatsen geweest en kregen veel te horen over hun geschiedenis en de waarde ervan. De begraafplaats zou het laaste zijn wat ik zou laten zien, maar voor hun had het veel waarden omdat het verleden en hun grootouders een groye rol hebben in hun leven. Het was bijzonder te horen dat ze alle vier eigenlijk niet in Windhoek begraven wilden worden, maar waar hun "roots" zijn, waar hun ouders of grootouders wonen. We zijn nog naar een museum geweest (new independence museum of zoiets) dat gedoneerd en gebouwd was door Korea (ben benieuwd wat daar de redenen voor zijn). Daarna zijn we naar de mall gegaan in het centrum en hebben we doodnormaal boodschappen gedaan voor lunch. Daarna kregen we rondleidingen op de twee universiteiten: UNAM en Polytechnik, met vooral veel strijd tussen de young achievers wat nou de beste universiteit was. We werden op de universiteit enorm aangestaard, alsof we de dieren in een dierentuin waren, en af en toe werden er opmerkingen gemaakt. Tja, je valt erg op met je blanke huidje. Ten slotte zijn we naar de National Youth Council gegaan waar we konden praten met de mensen daar. Erg officiele meeting (er lastig om mijn ogen open te houden vooral na zo'n lange dag) maar wel heel interessant. Grappig hoe iedereen te laat binnen komt en op zijn telefoon bezig is, terwijl je dat bij ons echt niet kan maken.
's Avonds gingen we samen met de young achievers (plus nog heel veel andere) naar een local bar en vervolgens gingen we ergens voetbal kijken (germany-brazil). Het was echt leuk om zo tussen de locals te zijn! Alles is eigenlijk best wel hetzelfe als bij ons. En natuurlijk erg mooie wedstrijd van Duitsland (met twee duitsers in de groep extra feest).
De volgende dag stond er weer heel veel op te programma. We werden opgepikt en reden door de vroegere witte wijken van windhoek, met mooie huizen met grote hekken eromheen. Vervolgens reden we naar de vroegere zwarte wijken, waar het er allemaal een stuk slechter uitzag, maar er nog wel een soort van huizen stonden. Ten slotte gingen we naar de zogenoemde 'informal settlements' buiten de stad, wat erg shocking was om te zien. Iedereen woonde in van die gebouwde hutjes van metalen platen, en er was geloof ik 1 wc per 50 mensen.. wow. We reden er dan ook alleen doorheen en gingen niet uitstappen omdat het te gevaarlijk zou zijn. Erg shocking om te zien hoe slecht die mensen daar leven, en ook niet gewoon een straat, maar een hele vlakte. Je kon het einde niet zien.
Vervolgens zijn we naar een soort marktje gegaan, waar vooral heel veel vlees wat (ongeveer het enige wat ze eten hier haha) en natuurlijk moesten we een stukje proberen. Gadverdamme. De smaak was goed, dat was het niet, maar ik denk dat il 15 minuten heb staan kauwen, en toen ik het nog niet door kon slikken heb ik het maar uitgespuugd haha. Daarna kregen we Otji-Herero les (één van de talen van de stammen) in een jeugdcentrum, wat erg komisch was aangezien het helemaal nergens op leek voor ons. Me vanga abira! (I want a beer) was het beste wat we konden uitbrengen aan het eind van de les.
's Middags gingen we naar het hoofdgebouw van de young achievers waar we een workshop hadden over vroeger en nu in Namibië en de invloed van het westen (wat in hun begrippen alleen Amerika is haha). Heel interessant, beetje te lang om uit te typen, maar we hebben veel vragen kunnen stellen en veel gediscusseerd.
Daarna was het chillen in de tuin en heel veel young achievers waren gekomen, na een tijdje ging de bbq aan en hebben we de hele avond gekletst, gegeten en gedanst om het kampvuur. Er waren 2 kleine kindjes van 9 en 10, en ze konden zo goed dansen! Niet normaal! Het meisje was erg schattig, want ze ging op een gegeven moment aan al onze haren voelen, en ze vond het super raar dat het zo zacht was, maar wilde eigenlijk ook wel graag zo zacht haar. Cute! Ik zou best krulletjes willen zoals zij haha. Afro!
In de avond gingen we voetbal kijken in ons hostel, en we zullen het daar maar jiet over hebben.. maar tot het einde was het best gezellig, daarna niet meer... -.-
Donderdag ochtend vroeg vertrokken we richting Opuwo, met tussenstop national park Waterberg waar we een nachtje hebben geslapen. De bavianen liepen langs de huisjes, samen met de wrattenzwijnen en de mini bambies, super cool! In de middag gingen we op safari naar het plateau waar alle 'echte' dieren leven. Helaas hadden we niet heel veel gelul, want de neushoorn speelden verstoppertje (wel een paar in de verte gezien). Wel hebben we buffels van heel dichtbij gezien! Foto's volgen binnenkort :). Voor de rest een heerlijk rustig dagje gehad.
Vandaag 6 uurtjes in de bus gezeten en eindelijk aangekomen in Opuwo. Eerste indruk: stoffig.. Wel voor het eerst een echt Afrika gevoel, aangezien het echt warm was. Het is winter in Namibië, en in Windhoek was het zo verschrikkelijk koud 's avonds, 's nachts en 's ochtends, alleen in de middag kon je een beetje opwarmen. Dus nu wel een beetje bijgekomen. Heel apart al die himba vrouwen op straat (je moet maar even googlen hoe ze eruit zien, we mogen geen foto's maken, dan willen ze geld) maar het is heel gek dat dat loopt tussen alle moderne normaal gekleede mensen. Bijzonder dat het allemaal samengaat op zo'n plek. Toen we een stuk gingen lopen werden we zo ontzettend aangestaard en naar gewezen enzo, rare blanken! Toen we boodschappen gingen doen werd het wel een beetje ongemakkelijk en zijn we als groep dicht bij elkaar gebleven. We kregen een welkom in het jeugdcentrum, erg vriendelijk allemaal!
Nou, lang verhaal, maar dat krijg je als er zo weinig wifi is haha. Net mijn klamboe opgehangen en straks voor het eerst in slapen.
Heel veel liefde voor thuis!
Maandag kwamen we na een lange vlucht aan in Windhoek, waar we werden opgehaald door Pepsi (vriend van de professor), en we reden de parkeerplaats nog niet af of we hadden een lekke band! Na wat geknutsel aan de bus konden we weer verder en werden we afgezet bij ons hostel. Op weg naar het hotel kon je al goed zien hoe Namibië eruit ziet en we zagen zelfs in de verte al wat dieren. De anderen waren ook aangekomen en we gingen gezellig met zijn alle uit eten. Wat erg opviel is dat iedereen als ze groeten ook vragen hoe het met je gaat, terwijl wij dat eigenlijk alleen doen als we iemand echt kennen. We wisten in eerste instantie niet zo goed wat we moesten zeggen. We liepen bijvoorbeeld op het vliegveld een winkel in en dan vroeg de verkoopster hoe het met ons ging. Later bleek dat je gewoon moet zeggen dat het goed met je gaat en moet vragen hoe het met hun gaat. Weird small talk!
De volgende dag begon het programma echt, en moesten we al vroeg klaarstaan om te vertrekken. We hadden toen nog niet door dat tijd een andere betekenis heeft in Namibië, maar maak je niet druk: "we're not late, we're just delayed" (zoals ze dat zo mooi zeggen). We ontmoette 4 studenten van onze leeftijd die deel waren van de organisatie "young achievers" (een jeugdorganisatie voor de jeugd). Zij hadden het programma gemaakt voor de 2 dagen dat we in windhoek waren. Ook jeugd heeft een andere betekenis in Namibië, aangezien jeugd hier betekend tot 35 jaar! (Dat zou bij ons al bejaard zijn ;) ). We zijn eerst naar 2 begraafplaatsen geweest en kregen veel te horen over hun geschiedenis en de waarde ervan. De begraafplaats zou het laaste zijn wat ik zou laten zien, maar voor hun had het veel waarden omdat het verleden en hun grootouders een groye rol hebben in hun leven. Het was bijzonder te horen dat ze alle vier eigenlijk niet in Windhoek begraven wilden worden, maar waar hun "roots" zijn, waar hun ouders of grootouders wonen. We zijn nog naar een museum geweest (new independence museum of zoiets) dat gedoneerd en gebouwd was door Korea (ben benieuwd wat daar de redenen voor zijn). Daarna zijn we naar de mall gegaan in het centrum en hebben we doodnormaal boodschappen gedaan voor lunch. Daarna kregen we rondleidingen op de twee universiteiten: UNAM en Polytechnik, met vooral veel strijd tussen de young achievers wat nou de beste universiteit was. We werden op de universiteit enorm aangestaard, alsof we de dieren in een dierentuin waren, en af en toe werden er opmerkingen gemaakt. Tja, je valt erg op met je blanke huidje. Ten slotte zijn we naar de National Youth Council gegaan waar we konden praten met de mensen daar. Erg officiele meeting (er lastig om mijn ogen open te houden vooral na zo'n lange dag) maar wel heel interessant. Grappig hoe iedereen te laat binnen komt en op zijn telefoon bezig is, terwijl je dat bij ons echt niet kan maken.
's Avonds gingen we samen met de young achievers (plus nog heel veel andere) naar een local bar en vervolgens gingen we ergens voetbal kijken (germany-brazil). Het was echt leuk om zo tussen de locals te zijn! Alles is eigenlijk best wel hetzelfe als bij ons. En natuurlijk erg mooie wedstrijd van Duitsland (met twee duitsers in de groep extra feest).
De volgende dag stond er weer heel veel op te programma. We werden opgepikt en reden door de vroegere witte wijken van windhoek, met mooie huizen met grote hekken eromheen. Vervolgens reden we naar de vroegere zwarte wijken, waar het er allemaal een stuk slechter uitzag, maar er nog wel een soort van huizen stonden. Ten slotte gingen we naar de zogenoemde 'informal settlements' buiten de stad, wat erg shocking was om te zien. Iedereen woonde in van die gebouwde hutjes van metalen platen, en er was geloof ik 1 wc per 50 mensen.. wow. We reden er dan ook alleen doorheen en gingen niet uitstappen omdat het te gevaarlijk zou zijn. Erg shocking om te zien hoe slecht die mensen daar leven, en ook niet gewoon een straat, maar een hele vlakte. Je kon het einde niet zien.
Vervolgens zijn we naar een soort marktje gegaan, waar vooral heel veel vlees wat (ongeveer het enige wat ze eten hier haha) en natuurlijk moesten we een stukje proberen. Gadverdamme. De smaak was goed, dat was het niet, maar ik denk dat il 15 minuten heb staan kauwen, en toen ik het nog niet door kon slikken heb ik het maar uitgespuugd haha. Daarna kregen we Otji-Herero les (één van de talen van de stammen) in een jeugdcentrum, wat erg komisch was aangezien het helemaal nergens op leek voor ons. Me vanga abira! (I want a beer) was het beste wat we konden uitbrengen aan het eind van de les.
's Middags gingen we naar het hoofdgebouw van de young achievers waar we een workshop hadden over vroeger en nu in Namibië en de invloed van het westen (wat in hun begrippen alleen Amerika is haha). Heel interessant, beetje te lang om uit te typen, maar we hebben veel vragen kunnen stellen en veel gediscusseerd.
Daarna was het chillen in de tuin en heel veel young achievers waren gekomen, na een tijdje ging de bbq aan en hebben we de hele avond gekletst, gegeten en gedanst om het kampvuur. Er waren 2 kleine kindjes van 9 en 10, en ze konden zo goed dansen! Niet normaal! Het meisje was erg schattig, want ze ging op een gegeven moment aan al onze haren voelen, en ze vond het super raar dat het zo zacht was, maar wilde eigenlijk ook wel graag zo zacht haar. Cute! Ik zou best krulletjes willen zoals zij haha. Afro!
In de avond gingen we voetbal kijken in ons hostel, en we zullen het daar maar jiet over hebben.. maar tot het einde was het best gezellig, daarna niet meer... -.-
Donderdag ochtend vroeg vertrokken we richting Opuwo, met tussenstop national park Waterberg waar we een nachtje hebben geslapen. De bavianen liepen langs de huisjes, samen met de wrattenzwijnen en de mini bambies, super cool! In de middag gingen we op safari naar het plateau waar alle 'echte' dieren leven. Helaas hadden we niet heel veel gelul, want de neushoorn speelden verstoppertje (wel een paar in de verte gezien). Wel hebben we buffels van heel dichtbij gezien! Foto's volgen binnenkort :). Voor de rest een heerlijk rustig dagje gehad.
Vandaag 6 uurtjes in de bus gezeten en eindelijk aangekomen in Opuwo. Eerste indruk: stoffig.. Wel voor het eerst een echt Afrika gevoel, aangezien het echt warm was. Het is winter in Namibië, en in Windhoek was het zo verschrikkelijk koud 's avonds, 's nachts en 's ochtends, alleen in de middag kon je een beetje opwarmen. Dus nu wel een beetje bijgekomen. Heel apart al die himba vrouwen op straat (je moet maar even googlen hoe ze eruit zien, we mogen geen foto's maken, dan willen ze geld) maar het is heel gek dat dat loopt tussen alle moderne normaal gekleede mensen. Bijzonder dat het allemaal samengaat op zo'n plek. Toen we een stuk gingen lopen werden we zo ontzettend aangestaard en naar gewezen enzo, rare blanken! Toen we boodschappen gingen doen werd het wel een beetje ongemakkelijk en zijn we als groep dicht bij elkaar gebleven. We kregen een welkom in het jeugdcentrum, erg vriendelijk allemaal!
Nou, lang verhaal, maar dat krijg je als er zo weinig wifi is haha. Net mijn klamboe opgehangen en straks voor het eerst in slapen.
Heel veel liefde voor thuis!
